Wyrok SO w Poznaniu z dnia 27 kwietnia 2017 r., IV Ka 1026/16:
Kodeks karny nie różnicuje przemocy wobec istot żywych, tj. człowieka i zwierząt. Sprawca stosując bezprawną przemoc wobec istoty żywej, niezależnie czy tą istotą jest człowiek czy zwierzę, chce osiągnąć identyczne cele, tj. zastraszenie albo sprawienie cierpień fizycznych.
Błędem Sądu I instancji było uznanie, że czyn oskarżonego P. D. nie został popełniony w warunkach recydywy, o której mowa w art. 64 § 1 kk. Sąd odwoławczy przypomina, że wyżej wskazany przepis ma zastosowanie wówczas, gdy sprawca skazany za przestępstwo umyślne na karę pozbawienia wolności popełnia w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary umyślne przestępstwo podobne do przestępstwa, za które był już skazany. Sąd może wtenczas wymierzyć karę przewidzianą za przypisane sprawcy przestępstwo w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę. Użyte w art. 64 § 1 kk określenie „podobne przestępstwa” oznacza natomiast, zgodnie z art. 115 § 3 kk, przestępstwa należące do tego samego rodzaju bądź też przestępstwa z zastosowaniem przemocy lub groźby jej użycia albo przestępstwa popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Przepis ten zatem wskazuje, że o podobieństwie przestępstw przesądzają trzy kryteria, którymi są: tożsamość rodzajowa, zastosowanie przemocy lub groźby jej użycia oraz działanie w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Na kanwie niniejszej sprawy sądy rozpoznające powzięły wątpliwości, czy przestępstwo z art. 35 ust. 1a i 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o ochronie zwierząt jest przestępstwem podobnym do przestępstwa z art. 207 § 1 kk, ostatecznie przyjmując, że do owego podobieństwa nie doszło.
Sąd odwoławczy z tym stanowiskiem, jak i ze stanowiskiem wyrażonym w wyroku Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 28.10.2015r w sprawie IVKa586/15 się nie zgadza. (…)
W ocenie Sądu odwoławczego przypisane oskarżonemu w zaskarżonym wyroku przestępstwo z art. 35 ust 1 a i 2 ustawy o ochronie zwierząt jest przestępstwem podobnym do przestępstwa z art. 207§ 1kk. Zgodnie z art. 116 kk przepisy części ogólnej kodeksu karnego stosuje się do innych ustaw, które przewidują ową odpowiedzialność karną, chyba że przepisy wyraźnie wyłączają ich zastosowanie. Przepisy ustawy o ochronie zwierząt takiej regulacji wyłączającej nie zawierają. Zgodnie z art. 115§ 3 kk za przestępstwa podobne uważa się przestępstwa z zastosowaniem przemocy lub groźby jej użycia. Kodeks karny nie różnicuje przemocy wobec istot żywych, tj. człowieka i zwierząt. Sprawca stosując bezprawną przemoc wobec istoty żywej, niezależnie czy tą istotą jest człowiek czy zwierzę, chce osiągnąć identyczne cele, tj. zastraszenie albo sprawienie cierpień fizycznych. Również sposób działania sprawcy jest identyczny. W obu przypadkach bezpośrednim pokrzywdzonym jest istota żywa wobec której zastosowano przemoc. W takiej sytuacji trudno dopatrzeć się racjonalnych przesłanek nakazujących przyjęcie, że przestępstwa te nie są podobne. Takim argumentem, w ocenie niniejszego składu Sądu Okręgowego, nie jest to, że prawa zwierząt nie zostały w polskim ustawodawstwie zrównane z prawami ludzi. (…) Oskarżony zarówno w sprawie w której skazany został z art. 207§ 1kk, a opisanej powyżej, jak i popełniając przestępstwo przypisane mu w zaskarżonym wyroku stosował przemoc. W zakresie podobieństwa tych przestępstw identyczne stanowisko zajął Sąd Okręgowy w Poznaniu, w wyroku z dnia 21 września 2016 r., sygn. akt XVII Ka 736/16.
Za przesłanie materiału dziękujemy Rafałowi Maciejewskiemu
No comments