Adwokat i media, dr adw. Mariusz Poślednik

Pomoc prawna dziennikarza

Korzystanie przez adwokata z pomocy dziennikarza przy prowadzeniu jakiejkolwiek sprawy jest wysoce niewłaściwe. Udział adwokata w spotkaniach, które nie są objęte czynnościami zawodowymi adwokata, a które w sposób pośredni mogą wpływać na sposób rozstrzygnięcia sprawy przez właściwą władzę, stanowi naruszenie obowiązków zawodowych, a co za tym idzie, uznać należy, że jest to przewinienie dyscyplinarne.

orz. WSD z 6.4.1984 r., WSD 3/84, niepubl.

Reklama a zasady etyki adwokackiej

Umieszczenie przez adwokata w gmachu sądu, prokuratury lub biura notarialnego anonsu z zaoferowaniem zastępstw w sprawach arbitrażowych, administracyjnych, badania ksiąg wieczystych oraz pośredniczenia w obrocie nieruchomościami i powołanie się na wcześniej wykonywany zawód sędziego – narusza zasady etyki adwokackiej dotyczące zakazu korzystania z reklamy w jakiejkolwiek postaci. Powołanie się w anonsie polecającym usługi na poprzednio pełnioną funkcję sędziowską stanowi szczególnie naganną formę reklamy.

orz. WSD z 14.5.1990 r., SD 4/89, www.wsd.adwokatura.pl

Pomawianie adwokata o korzystanie z reklamy prasowej

Ustawa z 26.1.1984 r. – Prawo prasowe (Dz.U. Nr 5 poz. 24 ze zm.) w art. 31 nakłada na redaktora naczelnego obowiązek opublikowania na wniosek zainteresowanego: sprostowania wiadomości nieprawdziwej lub nieścisłej i odpowiedzi na stwierdzenie zagrażające dobrom osobistym. Nie jest przeto wykluczone domaganie się opublikowania pisma zawierającego w swej treści sprostowanie, jak i odpowiedź, nawet wówczas, gdy zainteresowany nazwał je tylko sprostowaniem. O charakterze pisma decyduje nie jego nazwa, ale jego treść i cel wniesienia.

wyr. SA w Poznaniu z 26.5.1992 r., I ACR 69/92, OSA 1992, Nr 12, poz. 89

Zasada wolności prasy i jej ograniczenia

Z zasady wolności prasy wynika dopuszczalność pewnej przesady w przygotowanym przez dziennikarza materiale prawnym, ale nie jest to równoznaczne z prawem do naruszenia dobrego imienia innych osób.

wyr. SN z 6.6.2001 r., V CKN 274/00, Legalis

Szczególna staranność dziennikarza

Sformułowany w art. 12 ust. 1 pkt 1 Prawa prasowego wymóg szczególnej staranności należy rozumieć jako zalecenie kierunkowe, wskazujące na zasady oceniania zachowania dziennikarza m.in. przez sądy. Wymóg ten zakłada każdorazową potrzebę konstruowania modelu działania o szczególnie surowych, wymagających kryteriach, stanowiących wzorzec, z którym porównywać należy kwestionowane zachowanie dziennikarza podczas wykorzystywania zebranych informacji. Wymóg szczególnej staranności to nakaz zachowania szczególnej, wyjątkowej ostrożności przy zbieraniu i wykorzystywaniu materiałów prasowych.

post. SN z 17.10.2002 r., IV KKN 634/99, OSNKW 2003, Nr 3–4, poz. 33

Obowiązki prasowego sprawozdawcy sądowego

Prasowy sprawozdawca sądowy powinien przestrzegać ze szczególną dbałością zasady wyraźnego oddzielenia opisu faktów z przebiegu procesu od ocen i komentarzy.

wyr. SN z 12.1.2006 r., II CK 319/05, Biuletyn SN 2006, Nr 3

Wymóg zachowania przez dziennikarza szczególnej staranności i rzetelności przy zbieraniu i wykorzystaniu materiałów prasowych

Nałożony na dziennikarza przepisem art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z 26.1.1984 r. – Prawo prasowe (Dz.U. Nr 5, poz. 24 ze zm.) wymóg szczególnej staranności należy rozumieć jako zalecenie kierunkowe, wskazujące na zasady oceniania zachowania dziennikarza m.in. przez sądy. Wymóg ten zakłada każdorazową potrzebę konstruowania modelu działania o szczególnie surowych, wymagających kryteriach, stanowiących wzorzec, z którym porównywać należy kwestionowane zachowanie dziennikarza podczas wykorzystywania zebranych informacji. Wymóg szczególnej ostrożności to nakaz zachowania szczególnej, wyjątkowej ostrożności przy zbieraniu i wykorzystywaniu materiałów prasowych. Co więcej, ostrożność przy sformułowaniach mogących postawić daną osobę w świetle nieuczciwości, czy przyjmowania korzyści majątkowych winna być bardzo wysoka.

wyr. SA w Szczecinie z 10.9.2010 r., I ACA 281/08, Legalis