Naj(L)epsze życienia urodzinowe d(L)a Kami(L)a

Postanowienie Sądu Okręgowego w Katowicach Wydział IV Cywilny Odwoławczy z dnia 11 marca 2014 r., sygn. akt: IV Cz 177/14:

podpis musi być własnoręczny, żadne zatem elementy niepochodzące z ręki człowieka (odbite mechanicznie, nadrukowane itp.)  nie mogą go ani zastępować ani uzupełniać

WSA w Warszawie w wyroku z 8 lutego 2007 r., sygn. akt: VI SA/Wa 2105/06:

z indywidualizacją wnoszącego związane jest także założenie własnoręczności podpisu. Taki wymóg obowiązuje, mimo że k.p.a. przymiotnika „własnoręczny” nie stosuje (w przeciwieństwie chociażby do art. 78 ust. 1 kodeksu cywilnego). Nie ma możliwości opatrywania podań faksymile, tj. pieczęcią odwzorowującą wiernie podpis osoby składającej podpis. W przepisach jest jednak pewna niekonsekwencja. Zgodnie z art. 63 § 1 k.p.a. podania można wnosić m.in. za pomocą telefaksu. W przypadku takiego podania podpis pod nim nie jest podpisem własnoręcznym wnoszącego, lecz jego dokładną kopią wydrukowaną przez telefaks odbiorcy. Jego podobieństwo z podpisem złożonym przy użyciu faksymile jest więc spore.

Uchwała SN z  dnia 30 grudnia 1993 r., sygn. akt:III CZP 146/93:

podpis winien zasadniczo wyrażać co najmniej nazwisko, choć nie musi być w pełni czytelne ani w pełnym brzmieniu; podpis powinien jednak składać się z liter i umożliwiać identyfikację autora przez cechy indywidualne i powtarzalne.

Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 23 kwietnia 1960 r. CO 8/60:

wystarczy podpisanie testamentu tylko imieniem, jeżeli stosunek osobisty spadkodawcy i adresata uzasadnia tego rodzaju podpis.