TS: Wielki Piątek jako dzień wolny wyłącznie dla wiernych niektórych Kościołów to dyskryminacja

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 22 stycznia 201 r. orzekł, że przepisy krajowe, na mocy których, po pierwsze, Wielki Piątek je
st dniem wolnym od pracy tylko dla pracowników będących członkami niektórych Kościołów chrześcijańskich, a po drugie, jedynie ci pracownicy mają prawo – jeżeli są zobowiązani pracować w ten dzień wolny od pracy – do dodatku do wynagrodzenia, stanowią bezpośrednią dyskryminację ze względu na religię. Takich przepisów nie można uzasadnić ani jako środków koniecznych do ochrony prawiwolności innych osób, ani jako szczególnych środków mających zrekompensować niekorzystną sytuację związaną z religią – wyrok w sprawie C-193/17 Cresco Investigation GmbH / Markus Achatzi.

W Austrii – w której większość ludności należy do Kościoła rzymskokatolickiego – Wielki Piątekjest odpłatnym dniem wolnym od pracy jedynie dla członków Kościołów ewangelickich wyznaniaaugsburskiego ihelweckiego, Kościoła starokatolickiego oraz Kościoła ewangelicko- metodystycznego. To specjalne uregulowanie ma na celu umożliwienie członkom tych Kościołówwykonywania praktyk religijnych w ten dzień świąteczny mający dla nich szczególne znaczenie,bez konieczności uzgodnienia z pracodawcą urlopu w tym dniu.

Jeśli członek któregoś z tych Kościołów pracuje w tym dniu, ma prawo do dodatku za pracę w dniu wolnym.

Trybunał stwierdził, że rozpatrywane uregulowanie austriackie wprowadza odmienne traktowanie, które jestbezpośrednio oparte na religii pracowników. Kryterium zróżnicowania, które jest stosowane przezto uregulowanie, wynika bowiem bezpośrednio z przynależności pracowników do określonej religii.

Ponadto uregulowanie to skutkuje odmiennym traktowaniem porównywalnych sytuacji w zależności od religii. Trybunał wskazał w tym względzie, że przyznanie dnia wolnego od pracy wWielki Piątek pracownikowi będącemu członkiem któregoś ze wskazanych Kościołów nie podlega warunkowi wywiązania się przez pracownika z określonego obowiązku religijnego w ciągu tego dnia, lecz jest zależne wyłącznie od formalnej przynależności wspomnianego pracownika do któregoś z tych Kościołów. Pracownik ten ma zatem swobodę dysponowania według własnego uznania okresem przypadającym w ten dzień wolny od pracy, na przykład dla celów odpoczynku i rekreacji.

Trybunał zauważył, że przyznanie dnia wolnego od pracy w Wielki Piątek pracownikom będącym członkami któregoś ze wskazanych Kościołów ma na celu uwzględnienie szczególnego znaczenia dla członków tych Kościołów uroczystości religijnych związanych ztakim dniem. Jednakże, zdaniem Trybunału, rozpatrywanego uregulowania nie można uznać za konieczne do ochrony wolności religii.

Możliwość obchodzenia przez pracowników nienależących do wskazanych Kościołów święta religijnego nieprzypadającego wjednym zpowszechnych dni wolnych od pracy wAustrii jest bowiem uwzględniona w prawie austriackim nie przez przyznanie dodatkowego dnia wolnego od pracy, lecz zasadniczo za pomocą obowiązku dbałości pracodawców o dobro pracowników, wramach którego ci ostatni mają możliwość uzyskania wstosownym przypadku prawa dopowstrzymania się od pracy na czas konieczny do odprawienia określonych obrzędów religijnych.

Rozpatrywanego uregulowania austriackiego nie można także uznać za zawierające szczególne środki mające zrekompensować niekorzystną sytuację związaną z religią przy poszanowaniu zasady proporcjonalności oraz, tak dalece jak to możliwe, zasady równości.

Przepisy przyznają okres odpoczynku w wymiarze 24 godzin w WielkiPiątek pracownikom będącym członkami któregoś ze wskazanych Kościołów, podczas gdypracownicy należący do innych religii, których ważne święta nie przypadają w powszechne dni wolne od pracy w Austrii, mogą co do zasady powstrzymać się od wykonywania pracy w celuodprawienia obrzędów religijnych związanych z tymi świętami jedynie na podstawie upoważnienia udzielonego przez ich pracodawcę w ramach obowiązku dbałości. Wynika stąd, że rozpatrywane środki wykraczają poza to, co jest konieczne dla zrekompensowania takiej zakładanej niedogodności, i że wprowadzają odmienne traktowanie między pracownikami podlegającymi porównywalnym obowiązkom religijnym, które nie gwarantuje, tak dalece jak to możliwe, przestrzegania zasady równości.

Tekst orzeczenia.

Udostępnij wpis
Brak komentarzy

ZOSTAW KOMENTARZ