12 września 1989 r. Sejm powołał rząd premiera Tadeusza Mazowieckiego. Tworzyło go 11 przedstawicieli OKP, po 4 ministrów z PZPR (w tym kierujący resortami spraw wewnętrznych i obrony narodowej) i ZSL oraz 3 z SD. Tego dnia Mazowiecki wygłosił exposé, w trakcie którego zasłabł. Zdarzenie to skomentował słowami „(…) Doszedłem do takiego stanu jak Polska gospodarka, ale wyszedłem z niego i mam nadzieję, że gospodarka też wyjdzie”.
Tadeusz Mazowiecki studiował prawo, lecz tego kierunku nie ukończył.
Ministrem Sprawiedliwości został Aleksander Bentkowski, adwokat, w latach 1986–1989 członek Naczelnej Rady Adwokackiej. Był pierwszym adwokatem, który pokierował Ministerstwem Sprawiedliwości i zreformował go, realizując m.in. jeden z postulatów wynikających z porozumień Okrągłego Stołu, tj. utworzenie Krajowej Rady Sądownictwa. W tym celu znowelizowano art. 60 Konstytucji PRL, zgodnie z którym powoływanie sędziów stało się prerogatywą Prezydenta, działającego na wniosek Krajowej Rady Sądownictwa. Ustawa o Krajowej Radzie Sądownictwa została uchwalona w dniu 20 grudnia 1989 r. W czasie, gdy Aleksander Bentkowski sprawował funkcję Ministra Sprawiedliwości wniesiono około 300 rewizji nadzwyczajnych o uniewinnienie osób skazanych na karę śmierci w procesach politycznych (oddalił jednak wniosek o rewizję nadzwyczajną w sprawie pułkownika Ryszarda Kuklińskiego). Wydał decyzję o ściganiu zbrodni stalinowskich.
foto gazeta wyborcza
Brak komentarzy